o mundo da ciencia

Unha investigación sobre esclerosis múltiple liderada por investigadoras do Hospital Rexional de Málaga, pertencentes ao Grupo de Neuroinmunoloxía e Esclerosis Múltiple do Instituto de Investigación Biomédica de Málaga (Ibima), foi galardonada cun dos catro premios da segunda edición do programa IDEA2 Global do Massachusetts Institute of Technology (MIT) de Boston (Estados Unidos). «Proteína recombinante para o diagnóstico e tratamento da esclerosis múltiple» é o nome do proxecto que conseguiu devandito premio. Nel, contémplase o desenvolvemento dunha molécula como fármaco e a implementación clínica dunha ferramenta para detectar un biomarcador sérico que contribúe ao diagnóstico desta patoloxía. O estudo, denominado iSOL, parte da clonación dunha proteína recombinante -lograda nos laboratorios do Ibima, situados no Hospital Civil- que demostrou ter actividade inmunomoduladora, antiproliferativa e antiviral, polo que está sendo investigada como potencial molécula terapéutica (fárm

Aquí temos un vídeo que nos ensina todo o proceso da clonación de mamuts e o seu longo desenvolvemento.

Axentes da Policía Nacional detiveron este luns na localidade madrileña de Leganés a dous especialistas en clonación de tarxetas mediante a modalidade coñecida como skimming, que consiste en instalar dispositivos de copia nos caixeiros de varias sucursais, situadas principalmente da Comunidade de Madrid, para clonar os datos das tarxetas. Unha vez obtida a información procedían ao seu envorcado en soportes virxes ou tarxetas brancas e posteriormente realizaban reintegros en sucursais bancarias tanto de España como do estranxeiro -Perú, Taiwan e República Dominicana-, informou a Policía Nacional nun comunicado. A operación comezou en abril de 2015 cando os axentes tiveron coñecemento da instalación dun dispositivo de copia nun cajero automático da capital. Tras analizar os dispositivos para o clonado das tarxetas pescudouse que se trataba dunha microcámara e unha boca lectora coa que conseguían os números PIN, así como a copia da banda magnética. Durante ese ano obtivéronse evidencia

Cada vez parece máis obvio que as excentricidades das estrelas non teñen límites. O último capricho déronllo a diseñadora de moda Diane von Fürstenberg e a súa multimillonario marido, Barry Diller: clonaron á súa cadela, Shannon, unha jack russell terrier, en dous novos cachorros. Custoulles uns 90.000 euros e o proceso correu a cargo dunha firma coreana que implantou ADN do animal orixinal en dous óvulos. Barry Diller, presidente da compañía de comunicación InterActiveCorp, está tan unido á súa cadela Shannon que decidiu gardar unha mostra do seu ADN. Agora unha compañía coreana - descoñécese cal foi- creou dúas réplicas case exactas. Tampouco se sabe si Shannon permanece con vida. Os donos temeron pola vida de Shannon en varias ocasións. Segundo conta o xornal Daily Mail, unha vez subiuse ao tellado da casa da parella, en cuxo xardín todos os anos organizan unha merenda antes da gala dos Oscar. Shannon corría despreocupada arriba e abaixo polo bordo do tellado, mantendo en albas

Logo duns anos de ditadura da imaxe, anos en que as firmas tecnolóxicas non nos venderon tanto un teléfono que fai fotos como unha cámara que fai chamadas, e en que sitios como Instagram fixeron o agosto co retratismo frenético de medio mundo, agora chégalle a quenda á voz. A voz humana xa pode clonarse. Non a voz humana xenérica, senón a túa ou a miña. De momento, iso necesita a colaboración do usuario, que ten que pronunciar unhas 150 frases para que o sistema de clonación obteña a materia prima necesaria. Pero despois a máquina pode converter calquera texto escrito en algo moi parecido ao que soaría si ti o pronunciases. As posibilidades de mercado son de momento algo candorosas. Os pais poderán clonar a súa voz nos xoguetes dos seus fillos, polo menos cando se vaian a traballar ou de viaxe; un cego poderá recibir as súas mensaxes de texto coa voz clónica dos seus amigos, e o emerxente (ou reemerxente) sector do audiolibro, onde o español brillará xunto ao inglés, enriquecerase c

Unha distopía biolóxica de difícil clasificación: Borne, de Jeff VanderMeer, é unha novela (aínda non traducida) na que un enorme e ditatorial oso volador ameaza unha cidade abordelada por unha empresa biotecnolóxica chamada Compañía na que sobreviven como poden humanos, mutantes e seres híbridos resultantes dos experimentos desta corporación. VanderMeer aborda na novela temas como os límites na xenética (solicitar estes datos é na actualidade un asunto polémico en EE UU) e a conciencia destas criaturas mestizas, así como a alienación (o oso xigante, Mord, ten miles de pequenas réplicas que lle adoran coma se fose un deus) ou a posibilidade de aprender desde cero modos alleos á especie propia. Un fenómeno que experimentará Borne, o protagonista, un cruzamento entre calamar e anémona que ao longo da historia irá desenvolvéndose como o faría un ser humano.

Entre as varias posibilidades que a biotecnoloxía actual suscita para fabricar órganos para trasplantes, hai unha que os expertos (incluídos os expertos en trasplantes) consideran especialmente viable a curto prazo: usar porcos como incubadores de órganos. Por humillante que poida parecer, o porco é un dos animais máis parecidos a nós, ata en aspectos fisiolóxicos e metabólicos de gran complexidade. E o avance que coñecemos esta semana varreu dunha plumada un dos escollos principais cara a ese obxectivo de enorme interese médico.Os retrovirus endóxenos desconcertaron aos xenetistas desde fai décadas. O noso propio xenoma está plagado de residuos de antigos retrovirus, e algúns seguen activos e saltando dun lugar a outro durante o noso desenvolvemento. Os porcos teñen 62 retrovirus endóxenos, e os seus xenes son funcionais, permitíndolles saltar dun lugar a outro cando as células porcinas están rodeadas de células humanas, como ocorrería en caso dun trasplante. A súa desactivación é x

O 22 de febreiro de 1997 os medios de comunicación abalanzáronse sobre a historia científica do ano. A imaxe máis repetida en portadas e telediarios foi a ovella Dolly, o primeiro mamífero clonado, xunto ao seu pai científico, Ian Wilmut, investigador do Instituto Roslin e xefe do equipo que conseguira a clonación. Detrás dos focos tamén había unha nai, polo menos intelectual. En 1996, a bioingeniera Angelika Schnieke (Oberhausen, 1956) traballaba como investigadora doctoral en PPL, unha empresa vinculada ao Roslin. Estudaba como xerar animais clonados que producisen no seu leite proteínas de interese farmacéutico para humanos. Ela foi a que suxeriu aos xefes do proxecto que clonasen células adultas extraídas da mama en lugar doutras extraídas de embrions, o que finalmente permitiu a creación do Dolly, asegura. Wilmut foi o primeiro autor do artigo que describiu o achado na prestixiosa revista Nature. Dez anos despois el mesmo recoñeceu que a maior parte do traballo fixérono o