A voz

Logo duns anos de ditadura da imaxe, anos en que as firmas tecnolóxicas non nos venderon tanto un teléfono que fai fotos como unha cámara que fai chamadas, e en que sitios como Instagram fixeron o agosto co retratismo frenético de medio mundo, agora chégalle a quenda á voz. A voz humana xa pode clonarse. Non a voz humana xenérica, senón a túa ou a miña. De momento, iso necesita a colaboración do usuario, que ten que pronunciar unhas 150 frases para que o sistema de clonación obteña a materia prima necesaria. Pero despois a máquina pode converter calquera texto escrito en algo moi parecido ao que soaría si ti o pronunciases.

As posibilidades de mercado son de momento algo candorosas. Os pais poderán clonar a súa voz nos xoguetes dos seus fillos, polo menos cando se vaian a traballar ou de viaxe; un cego poderá recibir as súas mensaxes de texto coa voz clónica dos seus amigos, e o emerxente (ou reemerxente) sector do audiolibro, onde o español brillará xunto ao inglés, enriquecerase coas voces de actores marabillosos, aínda que desaparezan, como Laurence Olivier ou Fernando Fernán Gómez. Pero é probable que as cousas vólvanse pronto máis poderosas e complexas.